Over seizoen 2022 door Mike Heren 1.
Falcons heren 1: kampioen 2022?! Niet direct
Het verhaal van het afgelopen seizoen van Falcons 1 is er niet één die je kunt samenvatten in één of twee zinnen. Nou ja, eigenlijk bewijst de titel het tegendeel, maar laten we zeggen dat Falcons 1 een uitgebreidere beschrijving verdient. Dit verhaal, zoals vele verhalen, is er een die door het jaar heen kabbelt. Meandert. Startende in Sporthal de Horst waar onze coach David Martilla vanaf de eerste training de leiding nam. Nou, niet direct, maar het was evenzogoed een mooie training. Volgens mij had ik twee goals en een assist. Niet zoveel als Robbie, dat moge duidelijk zijn.
Nee, honkbal bij Falcons in 2022 kwam wat langzaam op gang, met zelfs nog sneeuw en een afgezegde wedstrijd in april. Maar toen het seizoen eenmaal van start ging was Falcons onverslaanbaar. Niet direct. 13-3 van het veld geslagen op een donkere dag in Groningen. De zoete smaak van de overwinning en Hertog Jan zou ons nog een week ontvluchten. Thuis tegen de Eagles zou echter de eerste stap in een onhoudbare opmars richting de titel genomen worden. De schaal eindelijk terug naar Lelystad en een rondvaart door de grachten van deze oude stad? Niet direct.
De ondergang van Almere-1 een jaar eerder bracht Donny en mij naar het rood van de Falcons. Een hernieuwde kans op het veld, het groene gras, het onvergeeflijke gravel. Het geruis van de bomen om het veld, het eenzame geluid van een aluminium knuppel. Uno mas béisbol. We kwamen terecht in een team vol personages. Een linkshandige midvelder met een kauwgum fetisj, een korte stop met duizenden euro’s aan edelmetaal in zijn oren, twee piraten op de heuvel en drie spelers die zich Rey noemen. Een gespreid bedje waar alle neuzen direct dezelfde kant op stonden. Niet direct.
Zoals bij elk team was er weleens onenigheid. Doch als sneeuw voor de zon verdween deze meestal als de eerste bal gegooid werd. Tel daar bovenop een super gezellige club, coach, scoorster en voorzitter. Donny en ik zaten gebeiteld. Nu alleen nog even die titel binnenslepen. Makkelijker gedaan dan gezegd, want zelfs bij wanhoop bij door vakanties ontbrekende spelers wist Falcons 1 nog te winnen. Wie herinnert zich nog die prachtige wedstrijden thuis tegen Red Caps en Caribe? Met prachtige hits, push bunts, double plays en Juriën als uitstekende closer vanaf de eerste inning. Falcons 1 was onverslaanbaar. Niet direct.
Met de start van de play offs braken de donkere wolken aan in de heldere hemel boven Lelystad. Na een moedige strijd werd Red Caps nog verslagen, mede dankzij een geweldige Leslie: 2 strike-outs met alle honken bezet! De wedstrijd tegen Drachten was een grote modderpoel, maar net wel te winnen voor Falcons-1. Vijf inningen waren genoeg. Een week later was het weer dreigend voor de kampioenswedstrijd in Groningen tegen Caribe, maar Falcons zou deze wedstrijd toch wel naar zich toe trekken? Niet direct. Helaas eindigde het seizoen niet met de zo naarstig gezochte prijs. Maar beste lezers, het was een stuk spannender dan die 12-1 score doet vermoeden. De titel verloren. Een mislukt seizoen? Niet direct.
De winst was al binnen met de eerste training in de hal. Met het fielden onder een neergaande zomerzon op woensdagavond. De gezelligheid van de club barbecue. Het gevoel een bal vol op de knuppel te pakken eind maart. Het laatste biertje na afloop van een verloren kampioensstrijd. Een wereldjaar? Zeker.
